–
6 Febreiro, 2021
Un rico aristócrata tras un accidente, queda tetrapléxico e termina contratando como coidador a un mozo marxinal que acaba de saír do cárcere (noutras palabras, a persoa menos indicada para o traballo). Farto de coidadores que lle tratan con piedade ou condescendencia, o que lle gusta del, ao contrario, é que ve que non lle ten compaixón algunha.
Xuntos van mesturar a Vivaldi e o música rap, o fala elegante e a xerga rueira, os traxes caros e os pantalóns de chándal. Dous mundos que chocan para acabar por entenderse. Ambos atoparán no outro non o que desexan, senón o que realmente necesitan. Do mesmo xeito que os capítulos dun libro, as experiencias que comparten crean unha amizade inquebrantable, a pesar das críticas ou a incomprensión de familiares e amigos, devolvéndolles aquela paixón pola vida que esqueceron. Así como a necesidade de compartila con alguén que saiba apreciala, e aceptarche cos teus defectos e virtudes. No camiño, ambos tecen unha relación que vai máis aló dun acordo laboral, ata converterse en amigos inseparables. Unha amizade tan improbable e inesperada, como definitiva. E da oposición entre ambos, da súa excéntrica convivencia, xorde a comedia.
–
7 Febreiro, 2021
Arte Clásica Chamber Strings naceu como cuarteto de corda a partir do entusiasmo e ilusión de catro músicos membros da orquestra de Radio Televisión Española. No ano 2009 o cuarteto fixo o seu debut nun concerto transmitido pola Radio Clásica dende o Teatro Monumental de Madrid, interpretando obras de Zoltan Kodaly, Paul Constantinescu e Leo Weiner.
Dende ese ano o cuarteto continúa a súa traxectoria profesional pero ampliou a súa formación como orquestra de cámara, ofrecendo concertos nas salas máis importantes de Madrid e do país. Destacan os concertos no Instituto Cervantes, Real Academia de San Fernado, Teatro Thalia de Lisboa, Casa de America, Teatro Auditorio de Altea, Teatro Monumental de Madrid, e a intensa participación no ciclo de música de cámara da orquestra de Radio Televisión Española.
Obras como o Cuarteto Americano e o Quinteto de Dvorak, as Danzas Romanesas de Bela Bartok ou as Vistas ao Mar de Eduardo Toldrà espertaron a admiración e o agarimo do público xunto co recoñecemento do seu nivel artístico e a súa profesionalidade.
En 2018 actua no Teatr Thalia de Lisboa no intercambio cultural entre a Orquestra de RTVE e a Orquestra Metropolitana de Lisboa.
EUSEBIU SANDU, Director
O director Eusebiu Gavril Sandu nace o dia 1 de decembro 1969 en Vatra Dornei, unha cidade no norte de Rumania, no corazón dos Cárpatos Orientais. Ós 11 anos comenza os seus estudos musicais na Escola Especial de Música “ Sigismund Toduta” , Cluj Napoca na especialidade trombón e piano.
No ano 1994 é licenciado na especialidade trombón, no Conservatorio Superior de Música “ G.Dima”, Cluj Napoca. No 1995 finaliza o Master en trombón e pedagoxía instrumental . Traballa como trombón solista na Filarmónica do Estado “Transilvania” entre os anos 1992 e 2005 e é profesor de trombón e música de cámara no Conservatorio Superior de Música “ G.Dima”, Cluj Napoca entre os anos 1996 e 2005. Dende o ano 2005 traballa en Madrid coas Orquestras “ Filarmonia “, Antologia da Zarzuela , Miramón Mendi, entre outras.
A súa paixón pola música fixo florecer a súa vocación na dirección de orquestra. A nivel privado, estuda en varios países de Europa asistindo a varios cursos de dirección de orquestra cos mestres Theo Wolters(Holanda), Romeo Rimbu( Rumania), Carol Vitez (Alemaña), Koen Kessels( Belgica), Francisco Navarro Lara( España).
Fundador e director da Strauss European Orchestra con sede en Madrid, con máis de trinta concertos en España, Francia, Portugal e fundador e director da Orquestra Metropólitan de Madrid con máis de vinte concertos o ano en España e outros países.
O longo da súa carreira artística colabora con directores de prestixio como Emil Simon, Cristian Mandeal, Erich Bergel, Kurt Masur, Leopold Hager, Tulio Gagliardo, José Colado, Octav Calleya, Walter Haupt, David Jiménez, Stefan Anton Reck, Karel Mark Chichon, Pascual Ousa, Santiago Mais, Koen Kessels, Jan Stulen, Luís Cobos e solistas como Valentin Gheorghiu, Dan Grigore, Lazar Berman, Radu Lupu, Patrik Gallois, Angela Gheorghiu, Roberto Alagna, José Carreiras, Montserrat Caballé, Placido Domingo, Teresa Berganza,…o grupo de rock Deep Purple.
Colabora con importantes orquestras sinfónicas de Estado en Rumania como Filarmónica de Brasov, Filarmónica de Tirgu Mures, Filarmónica de Craiova, Filarmónica de Sibiu e doutros países como a “Orquestra Sinfónica Europea Mediterránea” de Barcelona, “Europa Symphony“ de Viena, etc.
PROGRAMA
J.S. Bach (1685-1750)- Concierto de Brandemburgo No.3 en Sol Mayor
A. Vivaldi (1678-1741) – "La Primavera" Allegro Largo e pianissimo sempre Allegro
A. Vivaldi – “El Verano" Allegro non molto Adagio Presto
A. Vivaldi – “El Otoño" Allegro Adagio molto Allegro
A. Vivaldi – “El Invierno" Allegro non molto Largo Allegro
–
21 Febreiro, 2021
De qué falamos cando falamos de amor
“De qué falamos cando falamos de amor” é a adaptación teatral dun dos relatos máis coñecidos de Raymond Carver, que foi orixinalmente publicado en 1981. A peza xira precisamente en torno o tema do amor, a través de catro personaxes que conversan nunha cociña: un matrimonio “veterano” e unha parella de amigos máis novos cuxa relación é máis recente. Ao longo dunha tarde, nunha atmosfera marcada pola luz cambiante, os catro comparten as súas experiencias e ideas, grandes e pequenas, sobre o que significa o amor e a necesidade do outro. Romántica e desgarradora, realista e poética ao mesmo tempo, a peza non só é referente dunha época senón que nos atrapa hoxe coa forza dunha peza de música esencial.
Cando o relato viu a luz por primeira vez foi recortado á metade por Gordon Lish, amigo e editor de Carver. Para esta montaxe baseámonos sobre todo na versión orixinal, que se recuperou en 2007, e tamén recorremos a outras pasaxes e fragmentos do autor americano, co que a nosa proposta quere ser unha inmersión completa nos elementos recorrentes do universo Carver: as relacións de parella, o amor e o alcol como refúxios pero tamén como armas mortais, a predestinación fronte ao azar, e a textura literaria da experiencia americana.
Juan Cavestany
A pregunta é precisa. Catro personaxes tentan respondela: Un cardiólogo que non sabe nada dos asuntos do corazón, unha muller namorada de quen lle rompeu o corazón e algúns ósos, un home todo ollos envolto nunha coraza e unha muller crisálida converténdose en algo descoñecido para ela. Medea, nas Metamorfoses de Ovidio, definiu ben o namoramento cando viu por primeira vez a Jasón; “Sentín coma se unha frecha cravouse no meu peito ate as plumas”. Dor, amor. Gozo, amor. Coma se dunha bebedeira tratásese, de feito, trátase dunha bebedeira, Herb, Terry, Nick e Laura falan, discuten, bícanse, peléxanse, escóitanse, entristecense, témense, atrévense, desmaianse, enfurecen, enternecen, abrázanse, emborrachanse, desespéranse, pregúntanse que é o amor. E mírannos, reflíctennos, pregúntannos. E é imposible non verse reflectido.
–
28 Febreiro, 2021
Unahoramenos nace en 1999 e desde entón expuxéronse diferentes liñas de desenvolvemento, respectando a esencia do que entón se chamaba Producións do Mar: a creación artística, produción e distribución de espectáculos. Neses primeiros anos desenvolveuse unha liña de produción de espectáculos marcada polos grandes títulos teatrais nos que unahoramenos producións exercía a dirección global do proxecto.
En 2014 damos un xiro á nosa liña de traballo e Mario Vega asume a dirección artística de todas as nosas propostas. Así, nacen proxectos como Me chamo Suleimán de Antonio Lozano (2015), Os Malditos de Antonio Lozano (2016), Talvez Soñar de Antonio Tabares (2017) e o proxecto trienal Laboratorio Galdós do que emanan tres producións teatrais como Ana, tamén a nós levaranos o esquecemento de Irma Correa (2018), O Crime da rúa Fuencarral de Fabio Rubiano (2019) e Un Nobel para Galdós de Laila Ripoll (2020).
Ana é un ama de casa convencional da España dos anos 60 casada con Lope, que acaba de conseguir un posto no Ministerio. Os días de Ana transcorren entre as tarefas do fogar, a atención ao seu marido e as visitas á barbería de Satur, conselleira e amiga. A vida de Ana dará un xiro o día que coñece a Vivian, fotógrafa francesa de espírito libre, que lle fará ver que a súa vida non é, nin de lonxe, o que ela no fondo ansía.