Un rico aristócrata tras un accidente, queda tetrapléxico e termina contratando como coidador a un mozo marxinal que acaba de saír do cárcere (noutras palabras, a persoa menos indicada para o traballo). Farto de coidadores que lle tratan con piedade ou condescendencia, o que lle gusta del, ao contrario, é que ve que non lle ten compaixón algunha.

Xuntos van mesturar a Vivaldi e o música rap, o fala elegante e a xerga rueira, os traxes caros e os pantalóns de chándal. Dous mundos que chocan para acabar por entenderse. Ambos atoparán no outro non o que desexan, senón o que realmente necesitan. Do mesmo xeito que os capítulos dun libro, as experiencias que comparten crean unha amizade inquebrantable, a pesar das críticas ou a incomprensión de familiares e amigos, devolvéndolles aquela paixón pola vida que esqueceron. Así como a necesidade de compartila con alguén que saiba apreciala, e aceptarche cos teus defectos e virtudes. No camiño, ambos tecen unha relación que vai máis aló dun acordo laboral, ata converterse en amigos inseparables. Unha amizade tan improbable e inesperada, como definitiva. E da oposición entre ambos, da súa excéntrica convivencia, xorde a comedia.